KÖPEK EĞİTİMİNDE TEMEL KOMUTLAR VE BUNLARIN ÖGRETİLMESİ 
  İZLE! 
  Bu komut köpeğin, sahibinin yanı sıra, onun yedeğinde veya serbest olarak   yürümesini sağlamak için verilir.Eğitim için, köpeğin boynunda eğitim tasması   bulunur. Bu tasmaya eğitim kayışı geçirilerek, eğitimin yapılacağı alana   gelinir.Eğitici, köpeği sol tarafına alır ve onu, başı dizinin hizasında duracak   biçimde tutar. Eğitim kayışının serbest olan uca sağ ele, köpeğe bağlı olan ucu   sol ele alınır. Eğitici, “İZLE” komutuyla birlikte kayışı ileriye doğru çok   hafif ve yalnızca bir kez sarsıp yürümeye başlar. Bu yürüyüş süresince her üç   adımda bir, fazla yüksek olmayan bir sesle, “İZLE!” komutu tekrarlanır. Köpeğin   eğiticinin önüne ve arkasına geçmek istemesi halinde, eğitim zinciri uyarı   olarak orta şiddetle sarsılır.Birlikte yürüme eğitimi en fazla 20 dakika olarak   sürdürülür. Daha fazlası köpeği sıkar ve ilgisini dağıtır. Eğitimler her gün   veya gün aşırı, köpek hiçbir yanlış yapmadan eğiticisinin yanı sıra yürümeyi   belleyinceye değin sürdürülür. Köpeğin, çeşitli koşullarda sahibinin yedeğinde   yürümesini sağlayabilmek için, daha ileri devrede köpek, uzun bir duvar boyunca   sahibi de duvar arasında yürümeye alıştırılır. Bu köpek için oldukça sıkıcı   geçebilir. Yön değiştirme, ileri veya geri çıkma girişimlerinde bulunur. Her   girişimi, “hayır” sözcüğü ile önlenir ve eğitim tasması orta şiddetle sarsılır.   Eğiticinin dizi hizasında normal biçimde yürüdükçe okşanır. Yedekte yürümenin   son aşaması, ‘serbest yedekte yürümedir. Bu eğitimde köpek, sahibinin yanında   eğitim kayışıyla bağlı olmaksızın, öğretildiği biçimde yürür. Bu alışkanlığı   kazandırmak için, köpek eğitim kayışıyla olarak sahibinin yanında yürümekte iken   kayış, eğitim zincirinden çıkarılarak eğitime devam edilir. Köpek yürüyüşünü   bozduğunda, hayır sözcüğüyle, uyarılır. Düzgün yürüdüğünde ise okşanarak   ödüllendirilir. Tekrarlarla yedekte yürüme eğitimi köpeğe kazandırılmış olur. 
  DUR! 
  Bu komutla köpekten istenen, her ne yapıyor olursa olsun durup beklemesidir.   Bu nedenle, yalnızca köpek yedekte yürürken değil, her durumda durma eğitimi   yaptırılmalıdır. Yatarken, otururken, gel komutunu getirirken, bu yeni emrin   uygulanışını görmeli ve benimsemelidir. Köpek bu komuta öncelikle, eğitim   kayışıyla bağlı olarak yedekte yürürken alıştırılır. Yürüme halinde iken   eğitici, sol elinin avuç içi köpeğin burnuna doğru gelecek biçimde köpeği   engelleyerek “Dur!” komutunu verir Bu arada kendi de durur. Köpek ilerlemek   istediğinde: Hayır! diyerek uyarır. Durması halinde ise, okşayarak ödüllendirir.   Defalarca tekrarlar ve köpek tarafından kavranan bu çalışma, daha sonra köpek   serbestken yapılır. Daha ileriki aşamalarda: Otur, dur! Yat, dur! Gel, dur!”   çalışmaları yapılarak eğitim tamamlanır. Bu komutu, köpeğe serbest olarak yerine   getirtmeye alıştırmak için aşamalı bir çalışma yapmak gerekir. Eğitici, eğitim   kayışını sağ elinde tuttuğu halde, sol eliyle köpeğe durmasını ikaz ederek bir   metre kadar köpeğin ilerisinde ve önünde durur vazıyette, Dur! komutu, sol kol   dirsek kırılmaksızın köpeğe doğru uzatılarak ve avuç içi köpeğe doğru dönük,   parmaklar bitişik, parmak uçları yukarı çevrili olarak verilir. Köpek yerinden   kalkmak istediğinde, sertçe söylenen “hayır” sözcüğüyle ve parmak tehditkar   biçimde sallanarak uyarılır. Komutu uygun biçimde yerine getirdiğinde ise   okşanarak ödüllendirilir. Köpek, eğitimin bu bölümünü iyice kavrayıp tam bir   itaatle komutları yerine getirdiğinde, bu kez, eğitim kayışı çıkartılarak   alışılagelen ceza-ödül sistemiyle bu eğitim de başarıyla köpeğe benimsetilir. 
  OTUR! veya ÇÖK! 
  Eğitici, isteğine göre bu iki komuttan birini kullanabilir. Ancak yalnızca   birini kullanmalıdır. Bu komutla köpekten istenen, yürürken veya yatarken oturma   durumuna gelmesidir. Oturma eğitiminin köpeğe kazandırılması için uygulanan bir   iki değişik yöntem bulunmaktadır. Bunlardan birincisi, yedekte eğitimdir.   İkincisi, serbest eğitime geçiş niteliği taşır. üçüncüsü ise serbest eğitimdir.   Bunları sırasıyla görelim: 
  1.Yedekte oturma eğitimi: Köpek eğitime, “İZLE!’ komutuyla, yedekte   başlatılır. Bir süre gidildikten sonra, eğitici “DUR!” komutuyla birlikte sol   elinin avuç içini köpeğin burnuna doğru tutarak onu durdurur. Sonra “OTUR!”   komutu verir. Bunu yaparken, sol eliyle köpeği kalçasından aşağıya doğru   bastırır ve sağ elinde tuttuğu eğitim kayışını yukarı doğru çeker. Böylece   köpeğin, başı dik ve ileriye dönük olarak oturmasını sağlar. Komut tam olarak   yerine getirilinceye değin, otur, otur!... denerek emir tekrarlanır. 
    2.   Köpek eğiticisinin karşısında iken yapılan oturma eğitimi: Burada eğitici,   köpeğin bir metre kadar ötesinde, karşısına geçer. Elini, parmakları bitişik,   avuç içi köpeğin burnu üstünde ve yere dönük olarak öne doğru uzatır. Bir ucunu   sol elinde tuttuğu eğitim kayışına, sağ ayağı ile basarak köpeğin çöküp   oturmasını sağlarken, komutu tekrarlar: Otur! Otur! diyerek, hareketle komut   arasındaki bağıntıyı köpeğin anlamasına çalışır. 
  Köpek eğer bu komutla yapacağı hareketi kavrayamıyorsa, eğitici köpeği   engelin karşı yönünde bırakarak kendisi diğer tarafa geçer. Eğitim kayışının   uzunluğu oranında ondan uzaklaşır. GEL! komutuyla köpeği kendi bulunduğu kısma   çağırır. Köpek engeli aşma anında iken, bu kez: ATLA! komutuyla birlikte, sağ   kolunu aşağıdan yukarıya doğru dik doğrultuda kaldırır Parmaklar bitişik ve avuç   içi karşı yöne dönüktür. Köpek zaten çok alçak olan engeli yürüyerek aşacaktır.   Buna rağmen çok zor bir iş başarmışcasına köpek okşanır ve sevilir. Hareket   yeterince tekrarlanır ve köpeğe benimsetilirse, zamanla basamak basamak   yükseltilen engelleri aşmada büyük bir titizlik ve çaba gösterecektir. 
  Yüksek atlama eğitiminin son aşaması serbest eğitimdir. Köpek, ATLA!   komutuyla veya yalnızca, kolun tanımlanan biçimde yukarı kaldırılmasıyla engeli   aşar. 
  Uzun atlama çalışmaları da, aynı pratik yöntemle köpeğe anlatılır ve   öğretilir. Burada da, önce köpeğin engeli tanıması ve alışması gerekir.   Başlangıçta engeller kısa tutulur. Önemli olan, köpeğin cesaret bulması ve   eğitim yapma isteğinin yaratılmasıdır. Giderek engeller hem uzunluğuna ve hem de   yüksekliğine artırılabilir. Ancak bu, sürekli çalışma isteyen bir eğitimdir.   Köpeğin fizik yapısının uygun olması, sürekli çalışma yapma ve köpeğin engel   atlama eğitimini sevmesi gibi etkenler başarıda büyük rol oynar.